.:: آیا لاک برای ناخن ها مضر است؟ ::.

برای حفاظت و مراقبت از ناخن، محصولات متنوعی وجود دارد که عبارتند از:

جلادهنده و لاک ناخن، سفت کننده های ناخن، پاک کننده لاک ناخن

(لاک پاکن کن)، سفیدکننده های صفحه ناخن و لبه های ناخن، خشک

کننده لاک ناخن، مرطوب کننده ناخن، ساینده صفحه ناخن و برطرف کننده

ریشه های دور ناخن...

لاک‌ناخن یک ترکیب تزیین‌کننده صفحه ناخن است که معمولا به صورت

موقت مورد استفاده قرار می‌گیرد و شامل یک ماده معدنی رنگین است

که در یک حلال فرار قرار گرفته است و یک ماده لایه ساز به نام

نیتروسلولز که منشا گیاهی دارد و وقتی در سطح ناخن قرار

می گیرد به خوبی به ناخن می چسبد و به آن جلا و درخشندگی

می دهد. این لایه سلولزی نسبت به اکسیژن موجود در هوا نفوذ

پذیر است و به اکسیژن موجود در هوا اجازه می دهد که به راحتی

وارد صفحه ناخن نشود و به ناخن استحکام ببخشد.

ضمنا این ماده گیاهی سلولزی، تبخیر آب صفحه ناخن را کاهش

می دهد و مانع خشکی و شکنندگی ناخن می شود بنابراین افرادی

که دارای ناخن های ضعیف و شکننده هستند می توانند با استفاده

از لاک ناخن به میزان رطوبت ناخن ها بیفزایند و از آن به عنوان یک 

عامل درمانی استفاده کنند. غالبا مشاهده می شود که در معابر

عمومی شیشه های محتوی لاک ناخن در معرض فروش قرار می گیرد

که به هیج وجه مجوز وزارت بهداشت را ندارند و از ترکیبات غیراستاندارد

تهیه شده و جز ضرر، چیز دیگری را عاید خریدار نمی کند.

از آنجایی که این ماده سلولزی به تدریج سفت و سخت می شود

به آن یک ماده رزینی یا صمغ گیاهی اضافه می کنند که از سفتی

و سختی سلولز بکاهد. لاک ناخن از 3 لایه درست شده است؛

یک لایه به نام لایه زیرین یا پوشش زیرین که به راحتی به صفحه

ناخن می چسبد و مانع ترک خوردن لاک ناخن می شود. دومین

لایه، لایه رنگین است و سومین لایه که در خارجی ترین قسمت لاک

ناخن قرار می گیرد به لاک ناخن، خاصیت درخشندگی می دهد و

مانع شکنندگی لاک ناخن می شود. عوارض مصرف طولانی مدت لاک

ناخن عبارتند از زردرنگ شدن صفحه ناخن که معمولا پس از مصرف یک

هفته ای از لاک قرمز رنگ و پاک کردن آن ظاهر می شود که پس از 2

هفته از پاک کردن لاک، خود به خود و بدون هیچ درمانی به حالت اولش

برمی گردد و همچنین افرادی که نسبت به رزین یا صمغ موجود در لاک

زمینه حساسیت دارند دچار اگزمای بافت های حاشیه صفحه ناخن می شوند.

مصرف لاک های غیرمجاز می تواند باعث خشک شدن ناخن و شکنندگی

آنها شود و عوارض حساسیتی بسیار خطرناکی را به جا بگذارد.

درون شیشه های لاک ناخن، اغلب گلوله های نیکلی وجود دارد

که به عنوان مخلوط کننده اجزای مختلف لاک به هنگام تکان دادن

عمل می کند و اشخاصی که نسبت به زیورآلات بدلی مانند النگو،

گوشواره و گردنبند حساسیت دارند در برابر این نوع لاک ها دچار

حساسیت های جلدی شدید خواهند شد.


 

.:: لرزش دست ها را جدی بگیرید ::.

لرزش دست ها در انسان از جمله مشکلاتی است که ممکن است انسان را در هر سنی

گرفتار کند. لرزش دست‌ها هنگام عصبانیت، اضطراب، خستگی بیش از حد، ورزش‌های

پراسترس و کار زیاد روزمره از موارد شایعی است که در اکثر بیماران به چشم می‌خورد.

لرزش دست ها می‌تواند در اثر بیماری‌های عمومی مثل سوءتغذیه یا ضعف باشد، یا

در اثر مشکلات غددی مثل پرکاری تیروئید که لرزش و تعریق دست‌ها از علائم آن است.

همچنین لرزش دست ها می‌تواند جنبه ارثی داشته باشد که این نوع لرزش در

سنین پایین‌تر شروع شده و در شرایط خستگی و استرس بیشتر می‌شود و با

دارودرمانی مناسب قابل کنترل است.

چه موقعی لرزش دست ها را باید جدی گرفت؟

مواقعی که لرزش دست ها در سنین پایین‌تر شروع می شود یا با علائم دیگری

همراه است یا با گذشت زمان بیشتر شده و پیشرفت می کند، باید جدی گرفته شود.

در بیماری‌های ارثی یا اکتسابی مانند بیماری‌های تحلیل برنده مغز مثل MS (ام اس)،

یا بیماری‌های مخچه‌ای یا پارکینسون این نوع لرزش‌ها دیده می‌شوند.

نوعی از لرزش دست که هم در میانسالی و هم کهنسالی دیده می‌شود،

در اثر ابتلا به بیماری پارکینسون است که این بیماری به علت کم شدن رنگدانه‌های

غدد قاعده‌ای مغز رخ می دهد و همراه با کندی حرکات بدن، سفتی و خشکی

اندام‌ها بوده و به لحاظ ماهیت پیشرونده آن باید تحت درمان متخصص مربوطه قرار بگیرد.

بیماری MS نیز می‌تواند با لرزش دست ها و عدم تعادل خود را نشان دهد که این

جزو علائم هشداردهنده یک بیماری جدی است. آلودگی هوا، مسمومیت با فلزات

سنگین از جمله سرب و کبالت نیز می‌تواند موجب لرزش دست ها در سنین پایین‌تر

شود. مصرف موادمخدر و ترکیبات آمفتامین و داروهای روان‌گردان و استفاده بی‌رویه از

داروهای اعصاب که به طور خودسرانه صورت می‌گیرد هم می‌تواند عامل لرزش دست ها شود.

لرزش دست ها گاهی می‌تواند عارضه مصرف داروهایی باشد که برای درمان یک بیماری

استفاده می شوند، مثلا سالبوتامول که در درمان تنگی نفس استفاده می‌شود.

مصرف بی‌رویه الکل در جوامع غربی، بی‌خوابی و شب زنده‌داری نیز یکی از علل

ایجادکننده لرزش دست ها است. بنابراین برای پیشگیری از این عارضه باید از نظر

تغذیه ای، به مصرف کافی سبزی ها، میوه‌ها و پروتئین توجه کرد و از مصرف بی رویه ی

قهوه و چای و محرک‌های مغزی، داروهای روان‌گردان و خواب‌آور به صورت خودسرانه پرهیز کرد.

همچنین در زمان آلودگی هوا باید از خروج غیرضروری از منزل خودداری نمود.
 

.:: دندان پر شده ها بخوانند ::.

فرض کنید مراحل پرکردن دندان شما به اتمام رسیده و دندانتان به طور دائم پر شده است.

اکنون باید این نکات را در نظر بگیرید:

دندان پرشده ممکن است حساس شده باشد. معمولا دندان‌هایی که به کمک کامپوزیت‌ها

پر می‌شوند حساس ترند اما دندان‌های پرشده با آمالگام هم ممکن است به فشار، گرما،

سرما یا شیرینی حساس باشند. این حساسیت در بیشتر مواقع طی یک تا دو هفته بعد

از ترمیم دندان برطرف می‌شود اما اگر حساسیت شدید دندان شما بیش از این طول کشید،

با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

هرگاه بعد از اتمام پرکردن دندان، بی‌حسی‌تان کاملا برطرف شد، دقت کنید و ببینید

آیا پرکردگی دندان شما بلند است یا نه. به عبارتی باید ببینید آیا احساس چیز اضافه‌ای

روی دندانتان می‌کنید که نمی‌گذارد دندان‌های دیگرتان به خوبی به هم برسد یا نه. اگر

پرکردگی شما بلند است هرچه سریع‌تر برای اصلاح آن به دندانپزشک مراجعه کنید زیرا

وجود یک پرکردگی بلند در دندان ممکن است باعث دردهای شدید همان دندان یا مشکلات

مفصل گیجگاهی فکی در طولانی مدت شود.

اگر دندان شما به کمک کامپوزیت (مواد همرنگ دندان) پر شده معمولا در همان جلسه

ترمیم این دندان پرداخت هم می‌شود. اما دندان‌هایی که به کمک آمالگام پر می‌شوند

باید بعد از ۲۴ ساعت از پایان ترمیم دندان، پرداخت شوند. پرداخت پرکردگی دندان به

صیقلی شدن بیشتر آن و کم شدن ‌گیر غذایی کمک کرده از عود پوسیدگی در اطراف

این پرکردگی جلوگیری می‌کند.

اگر دندان شما با آمالگام پرشده تا دو ساعت بعد از پر شدن دندانتان به جز مایعات چیزی

نخورید.

بعد از پرکردن دندان غذاهای نرم مصرف کرده حتی‌الامکان از جویدن غذا با سمتی از فک

که دندان در آن پر شده، اجتناب کنید. ۲۴ ساعت طول می‌کشد که آمالگام به حداکثر

سختی خود برسد. بعد از این زمان شما می‌توانید با اندکی مدارا، با دندان پرشده‌تان،

مثل یک دندان عادی رفتار کنید.

پرکردگی‌های تاریخ گذشته دندان‌های ترمیم شده، برخلاف دندان‌های سالم، عمری

محدود دارند. خوشبینانه‌ترین طول عمر برای پرکردگی آمالگام، ۱۵سال در نظر گرفته

می‌شود. اتفاق‌های مختلفی ممکن است برای یک پرکردگی دندانی بیفتد و بنابراین

لازم است دندان‌های پرشده هم مرتبا معاینه شوند.

پرکردگی‌ها بشکند یا ترک بخورد، این اتفاق در طول زمان برای یک پرکردگی اتفاقی

تقریبا عادی است. اگر احساس کردید برای پرکردگی دندان‌های شما چنین اتفاقی

افتاده برای اصلاح آن سریعا اقدام کنید زیرا این شکستگی‌ها یا ترک‌ها ممکن است

باعث نشت موادغذایی به قسمت داخلی و عود پوسیدگی در دندان شود.

پرکردگی نشت داشته باشد، گاهی اوقات پرکردگی‌ها از دیواره دندان فاصله می‌گیرند

و بین دندان و پرکردگی فاصله می‌افتد. این فاصله محل خوبی برای‌ گیر مواد غذایی

و آغاز یک پوسیدگی جدید است. معمولا این ضایعه به کمک دندانپزشک و در معاینات

مرتب دندانی کشف می‌شود. پس مراجعه به دندانپزشکتان را فراموش نکنید.

دکتر فرین میزانیان